The roles of attachment behaviors and conflict resolution styles in relationship satisfaction: a comparison of long-distance and geographically close romantic relationships

Abstract

The present study investigated how people in long-distance relationships (LDRs) and geographically close relationships (GCRs) differ in perceiving attachment behaviors and dyadic coping skills, using conflict resolution styles during the Covid-19 pandemic, and how they are related to their relationship satisfaction. The sample comprised 201 individuals 18 to 31 years old who had been in a romantic relationship for at least 12 months. Perceived attachment behaviors were assessed via the Brief Accessibility, Responsiveness, and Engagement (BARE) Scale. In contrast, Conflict Resolution Styles Scale (CRSS) was used to determine which style they were using during conflicts. The outcome variable was relationship satisfaction, measured via the Relationship Assessment Scale (RAS). Participants were asked questions about their stress level, dyadic coping skills, and negative experiences during the Covid-19 pandemic. The self-reports determined the relationship type for some analyses. Hierarchical multiple regression analysis showed that negative and positive resolution style, dyadic coping, and perceived attachment behaviors explained significant variances in relationship satisfaction for both LDRs and GCRs. However, there was no additional variation from the relationship type over and beyond the main effects of the focal predictors. Exploratory mediation analysis revealed that dyadic coping partially mediated the relation between attachment behaviors and relationship satisfaction. The results and related discussion were provided as well as implications and future research directions.Bu çalışma, uzak ve yakın mesafe romantik ilişkisi olan insanların Covid-19 salgını sırasında bağlanma davranışlarının ve ikili başa çıkma becerilerinin nasıl algılandığını ve çatışma çözme stillerini kullanmada nasıl farklılık gösterdiğini ve buna bağlı olarak bunların ilişki doyumlarıyla ilişkilerini araştırdı. Örneklemi, 18-31 yaş aralığında ve en az 12 aydır romantik ilişki içinde olan 201 birey oluşturmuştur. Bağlanma davranışları Duyarlılık, Ulaşılabilirlik ve Yakınlık (DUY) Ölçeğiyle; çatışmalarda hangi stili kullandıkları ise Çatışma Çözme Stilleri Ölçeği (ÇÇSÖ) ile ölçülmüştür. Bağımlı değişken, İlişki Değerlendirme Ölçeği (İDÖ) ile ölçülen ilişki memnuniyetiydi. Katılımcılara, Covid-19 salgını sırasındaki stres düzeyleri, algılanan başa çıkma becerileri ve olumsuz deneyimleri hakkında bir dizi soru soruldu. İlişki durumu, öz-bildirimlerle belirlendi. Hiyerarşik çoklu regresyon analizi, olumsuz ve olumlu çözümleme tarzının, çift olarak başa çıkmanın ve algılanan bağlanma davranışlarının, hem uzak hem de yakın mesafe ilişkileri için ilişki memnuniyetinde önemli farklılıkları açıkladığını gösterdi. Bununla birlikte, başlıca yordayıcıların ana etkilerinin üzerinde ve ötesinde ilişki durumundan gelen ek bir varyasyon olmadığı bulundu. Açımlayıcı aracılık analizi, ikili başa çıkmanın bağlanma davranışları ile ilişki doyumu arasındaki ilişkiye kısmen aracılık ettiğini ortaya koymuştur. Detaylı bulgular, ilgili tartışma, uygulama ve gelecek çalışma önerileri sunulmuştur.