Children's emotional states during Covid-19 outbreak: Contributions of parenting stress and child temperament

Abstract

Children's emotional regulation and dysregulation emerge through the interaction between the child's individual (temperament) and the environmental (e.g., parenting stress) characteristics. The aim of the current study was to investigate the contributions of child temperament and parenting stress to children's emotional states during the COVID-19 outbreak. This study also examined the moderating role of parenting stress on the association between child temperament and children's emotional states. Participants were mothers of 219 (110 girls) Turkish preschool children whose ages ranged from 36 months to 76 months (M = 56.95 months, SD = 11.736 months). Mothers reported on children's emotional states (emotion regulation, emotion dysregulation, child aggression, and child anxiety), child temperament (persistence and reactivity), and parenting stress. Bivariate correlations and hierarchical regression models were run to test the hypotheses. Results indicated that persistence was negatively associated with emotion dysregulation and child aggression, whereas reactivity was negatively associated with emotion regulation and positively associated with emotion dysregulation, aggression, and anxiety. Besides, parenting stress was negatively associated with emotion regulation and positively associated with emotion dysregulation, aggression, and anxiety. Results from the hierarchical regression analyses revealed that parenting stress moderated the association between persistence, and emotion regulation, and child aggression. Simple slopes analyses showed that combinations of high persistence and low parenting stress increased emotion regulation, while combinations of low persistence and high parenting stress increased child aggression. The findings underline the significance of both child temperament and parenting stress for children's emotional states. In the light of previous studies, findings were discussed in the current study, considering limitations, future directions, and implications.Çocukların duygu düzenleme ve düzensizlikleri çevre (ebeveynlik stresi) ve çocuğun bireysel karakteri (mizaç) arasındaki etkileşimle ortaya çıkar. Bu çalışmanın amacı, çocuğun mizacı ve ebeveynlik stresinin, COVID-19 karantina döneminde çocukların duygu durumlarına katkılarını incelemektir. Bu çalışma aynı zamanda ebeveynlik stresinin çocuğun mizacı ile çocukların duygu durumları arasındaki ilişki üzerindeki ılımlı rollerini incelemiştir. Katılımcılar 36 ay ve 76 ay arasında 219 (110 kız) Türk okulöncesi dönemdeki çocuğun anneleridir (ortalama yaş: 56.95 ay, SS: 11.736 ay). Ebeveynler, çocukların duygu durumları (duygu düzenleme, duygu düzensizliği, kızgınlık, anksiyete), çocuğun mizacı (sebatkarlık ve tepkisellik) ve ebeveynlik stresi hakkında rapor verdiler. İki değişkenli korelasyonlar ve hiyerarşik regresyon modelleri, hipotezi test etmek için çalıştırılmıştır. Sonuçlar, sebatkarlığı duygu düzensizliği ve kızgınlıkla negatif ilişkili gösterirken, tepkiselliği duygu düzenleme ile negatif, duygu düzensizliği, kızgınlık ve anksiyete ile pozitif ilişkili olarak göstermiştir. Ayrıca, ebeveynlik stresi duygu düzenleme ile negatif, duygu düzensizliği, kızgınlık ve anksiyete ile pozitif ilişkili bulunmuştur. Hiyerarşik regresyon analizi sonuçları ebeveynlik stresinin sebatkarlık ve, duygu düzenleme ve kızgınlık arasındaki ilişkiyi denetlediğini göstermiştir. Basit eğim analizleri, yüksek düzeyde sebatkarlık ve düşük düzeyde ebeveynlik stresi kombinasyonlarının çocukların duygu düzenlemesine katkı sağladığını gösterirken düşük düzeyde sebatkarlık ve yüksek düzeyde ebeveynlik stresi kombinasyonlarının çocukların kızgınlıklarını arttırdığını göstermiştir. Bulgular hem ebeveynlik stresinin hem de çocuğun mizacının çocukların duygu durumları açısından öneminin altını çizmektedir. Sınırlılıklar ve olası uygulamalar dikkate alınarak, önceki çalışmalar ışığında, sonuçlar tartışılmıştır.