The roles of coparenting and child routines on children's social-emotional competence

Abstract

The current study's main purpose was to examine the contributions of coparenting quality and child routines to children's social-emotional competence during the COVID-19. The current study also aimed to investigate the indirect effects of coparenting quality to children's social-emotional competence via child routines. The participants comprised 403 mothers of children between 23 and 102 months old (M = 59.23, SD = 10.92). Mothers reported their children's social-emotional competence, coparenting quality, and children's routines along with the effects of the COVID-19 pandemic. Results showed that coparental cooperation was positively, coparental conflict and triangulation were negatively associated with children's social-emotional competence. In addition, it was found that there was a positive association between child routines and children's social-emotional competence. Structural equation modeling (SEM) was used to test direct and indirect effects. The results showed that there was an indirect effect of coparenting on children's social-emotional competence through child routines. Overall, children with parents who showed higher coparenting quality tended to have children with more consistent routines and, in turn, more consistent child routines predicted higher levels of social-emotional competence. These findings suggest that coparenting and child routines may play a crucial role in the social-emotional competence of children. Findings are discussed considering their functioning during the COVID-19 pandemic. Limitations of the current study and future directions are also discussed.

Mevcut çalışmanın ana amacı, COVID-19 sırasında ortak ebeveynlik ve çocuk rutinlerinin çocukların sosyal-duygusal yeterliliğine katkılarını incelemektir Bu çalışma aynı zamanda, ortak ebeveynlik kalitesinin çocukların sosyal-duygusal yeterliliğine çocuk rutinleri aracılığıyla dolaylı etkilerini araştırmayı da amaçlamaktadır. Katılımcılar 23-102 aylık çocuğu olan 403 anneden oluşmuştur (Ort = 59.23, S = 10.92). Anneler, COVID-19 pandemisinin etkileriyle birlikte çocuklarının sosyal-duygusal yeterliliğini, ortak ebeveynlik kalitelerini ve çocukların rutinleri değerlendirmişlerdir. Sonuçlar, ortak ebeveynliğin iş birliğinin boyutunun çocukların sosyal-duygusal yeterliliği ile olumlu, ortak ebeveynliğin çatışma ve üçgenleşme boyutlarıyla olumsuz ilişkili olduğunu göstermiştir. Ayrıca çocuk rutinleri ile çocukların sosyal-duygusal yeterliliği arasında olumlu ilişki olduğu tespit edilmiştir. Doğrudan ve dolaylı etkileri test etmek için yapısal eşitlik modellemesi (SEM) kullanılmıştır. Sonuçlar, ortak ebeveynlik yapmanın çocuk rutinleri aracılığıyla çocukların sosyal-duygusal yeterliliği üzerinde dolaylı bir etkisi olduğunu göstermiştir. Genel olarak, daha kaliteli ortak ebeveynlik ilişkileri sergileyen ebeveynleri olan çocuklar, daha tutarlı rutinlere sahip çocuklara sahip olma eğilimindeydiler ve daha tutarlı çocuk rutinleri, daha yüksek düzeylerde sosyal-duygusal yeterliliği öngörmüştür Bu bulgular, ortak ebeveynlik ve çocuk rutinlerinin çocukların sosyal-duygusal yeterliliğinde çok önemli bir rol oynayabileceğini göstermektedir. Bulgular, COVID-19 salgını sırasındaki işlevleri dikkate alınarak tartışılmıştır. Mevcut çalışmanın sınırlılıkları ve ilerki yönleri de tartışılmaktadır.