Effect of garments on thermophysiological comfort

Abstract

This study investigates the effect of garment on human thermophysiological comfort. In this thesis simplified but effective model of heat transfer from human skin to the environment through clothing is proposed. A comprehensive and detailed literature search is provided. Thermal comfort models in literature are examined and based on the Fanger’s comfort model, the simplified thermal comfort model is developed. The objective is improving an algorithm which is easy to calculate numerically yet gives best possible results by matching well with the experimental data in literature. The objective is developing a thermal comfort algorithm that can be used in IOT applications such as smart phones and smart buildings, so that a user can control his/her thermal comfort state by changing his/her clothing according to outputs of the algorithm. Therefore, the algorithm has to give fast but good results that do not require any use of measurement instruments. In buildings, the use of PMV control showed 7.3 % less energy consumption than the dry-bulb air temperature control and showed 28.8 % less energy consumption for the annual cooling electricity consumption (Hong, 2018). Therefore, this study can be used for such building control applications. Fanger’s Predicted Mean Vote model is adopted to scale comfort values for this application. Different case studies that are focusing on clothing thermal resistance, evaporative resistance and PMV, are investigated. Codes are simulated in MATLAB. The main output of the algorithm in this study is suggestions on how a person should change his/her clothing to feel comfortable at any time in any environment. This algorithm is used for different strategies.

Bu tezde, kıyafet ile örtülü olan insanın derisi ile bulunduğu ortam arasındaki ısı transferinin basitleştirilmiş ama etkili modeli sunulmuştur. Çalışma, kıyafetin buradaki etkisini incelemektedir. İlk olarak, termofizyolojik konfor konusunda ayrıntılı bir literatür incelemesi yapılmıştır. Farklı termal konfor modelleri incelenmiş ve Fanger’ın termal konfor modeline dayanan, basitleştirilmiş bir termal konfor modeli oluşturulmuştur. Amaç, hesaplaması kolay olan fakat literatür ile iyi örtüşen matematiksel bir model geliştirmektir. Amaç, akıllı binalarda veya telefon aplikasyonlarında kullanılabilecek bir algoritma geliştirip, kullanıcının giysilerini değiştirerek kendi termal konfor düzeyini kontrol edebileceği bir durum yaratmak. Bu sebeple, geliştirilen algoritma herhangi bir parametrenin ölçümüne ihtiyaç duyulmayan ve hızlı ama iyi sonuçlar veren bir algoritma olmalıdır. Binalarda, PMV kontrolün kullanılmasının, kuru-termometre sıcaklık kontrolüne göre enerji kaybını %7.3 azalttığı ve yıllık soğuma elektrik tüketimini de %28.8 azalttığı bulunmuştu (Hang, 2018). Bu edenle, Fanger’ın “Predicted Mean Vote” adlı konfor ölçüm modeli bu uygulama için adapte edilmiştir. Farklı durumlar incelenmiş ve kıyafetin nem ve ısıl geçirgenliği ile PMV değerine odaklanılmıştır. Kodlar MATLAB kullanılarak yazılmıştır. Bu algoritmanın ana sonucu “Bir kişinin bulunduğu herhangi bir ortamda ve herhangi bir zamanda, kendini konforlu hissedebilmesi için kıyafetinde ne gibi değişiklikler yapmalıdır?” sorusuna verdiği matematiksel cevaplardır. Bu uygulama değişik stratejiler için kullanılmıştır.