Exploring differentiation of self and relationship happiness in newly married women: The mediating role of attachment styles and attachment behaviors

Abstract

The aim of the present study was to investigate the direct and indirect contributions of differentiation of self, attachment styles, and attachment behaviors, on relationship happiness. The sample consisted of 194 Turkish women. Eligibility criteria included being a woman, being above the age of 25, being married for the first time and for a maximum of 5 years. The participation was online via Qualtrics. The survey set included demographic form, Differentiation of Self Inventory – Revised (DSI-R), Experiences in Close Relationships – Revised (ECRR), Brief Accessibility, Responsiveness, Engagement Scale (BARE) and Relationship Happiness Questionnaire (RHQ) (Işık & Bulduk, 2015; Saydam et al., 2020; Sümer, 2006; Tuterel-Kışlak, 2002). Bivariate correlations and path analysis were run to test the hypotheses. The serial mediation model revealed that DoS predicted attachment behaviors through attachment avoidance, and attachment avoidance predicted relationship happiness through attachment behaviors. Overall, the ability to self-regulate and to remain both autonomous and connected in intimate relationships decreased the individual's discomfort with intimacy, and in turn, enabled the person to remain accessible, responsive, and engaged with their partner, which in turn improved their relationship happiness. These findings suggest that the ability to self-regulate is a prerequisite for avoidantly attached individuals to be able to coregulate with their partners, which will in turn enhance their relationship happiness. Findings are discussed in light of the previous literature considering clinical implications, limitations and future directions.

Mevcut çalışmanın amacı, benliğin ayrımlaşmasının, bağlanma stillerinin ve bağlanma davranışlarının ilişki mutluluğu üzerindeki doğrudan ve dolaylı etkilerini incelemektir. Örneklem 194 Türk kadınından oluşmaktadır. Katılım için uygunluk kriterleri kadın olmayı, 25 yaşından büyük olmayı, bir kez evlenmiş ve en fazla 5 senedir evli olmayı içermektedir. Araştırmaya katılım Qualtrics üzerinden online olarak gerçekleşmiştir. Demografik form, Benliğin Ayrımlaşması Ölçeği (BAÖ), Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri (YİYE), Duyarlılık, Ulaşılabilirlik, Yakınlık Ölçeği (DUY) ve İlişkilerde Mutluluk Ölçeği (İMÖ)'nden oluşan bir anket paketi oluşturulmuştur (Işık & Bulduk, 2015; Saydam et al., 2020; Sümer, 2006; Tuterel-Kışlak, 2002). İki değişkenli korelasyonlar ve yolak çözümlemesi hipotezleri test etmek için çalıştırılmıştır. Seri aracı modeli benliğin ayrımlaşmasının kaçıngan bağlanma üzerinden bağlanma davranışlarını yordadığını ve kaçıngan bağlanmanın bağlanma davranışları üzerinden ilişki mutluluğunu yordadığını ortaya koymuştur. Genel olarak, özdüzenleme becerisi ve samimi ilişkilerde özerk ve aynı zamanda ilişkili kalabilmenin kişinin yakınlığa dair rahatsızlığını azalttığı, azalan rahatsızlığın kişinin partnerine duyarlı, ulaşılabilir ve yakın kalmasını sağladığı, bunun da ilişki mutluluğunu arttırdığı anlaşılmıştır. Bu bulgular, kaçıngan bağlanan kişilerin partnerleriyle ortak düüzenleme yapabilmeleri ve bunun etkisiyle ilişki mutluluklarını arttırabilmeleri için özdüzenleme becerisinin önşart olduğuna işaret etmektedir. Önceki çalışmalar ışığında klinik uygulamalar, sınırlılıklar ve ileriki yönler dikkate alınarak bulgular tartışılmıştır.