Parentification and psychological distress in adulthood : the moderating effect of differentiation of self

Abstract

The present study aimed to investigate the contributions of childhood parentification and differentiation of self (DoS) on psychological distress. Also, the moderating role of DoS was examined in the relationship of parentification with psychological distress. The sample consisted of 475 adults. Inclusion criteria were determined as being above the age of 25, having no child, and not currently caring for a parent. The data was collected online via Qualtrics. The participants were offered demographic information form, Parentification Inventory (PI), Differentiation of Self Inventory-Revised (DSI-R), and Kessler Psychological Distress Scale (K10) (Hooper, 2009; Skowron and Schmitt, 2003; Kessler et al., 2003) respectively. Bivariate correlations, hierarchical regressions, and moderation analysis were conducted to test the hypotheses. The moderation model indicated that DoS moderated the relationship between perceived benefits from parentification and psychological distress. Higher levels of DoS strengthened the negative association between perceived benefits from parentification experience and psychological distress. However, the interaction of differentiation of self with parent-focused parentification and sibling-focused parentification were not statistically significant in predicting psychological distress. These findings suggest that the interaction of different DoS levels with parentification has no significant effect on psychological distress. The findings are discussed in light of the previous literature regarding clinical implications, limitations, and future research.

Bu çalışma, çocuklukta ebeveynleşme ve benliğin ayrımlaşmasının psikolojik sıkıntı düzeyine katkılarını araştırmayı amaçlamıştır. Ayrıca, ebeveynleşmenin psikolojik sıkıntı ile ilişkisinde benliğin ayrımlaşmasının düzenleyici rolü incelenmiştir. Örneklem 475 yetişkinden oluşmaktadır. 25 yaşın üzerinde olmak, çocuk sahibi olmamak ve güncel durumda bir ebeveyne bakım vermiyor olmak katılımcı kriterleri olarak belirlenmiştir. Veriler, Qualtrics aracılığıyla çevrimiçi olarak toplanmıştır. Katılımcılara sırasıyla demografik bilgi formu, Ebeveynleşme Envanteri (EE), Benliğin Ayrımlaşması Ölçeği (BAÖ), Kessler Psikolojik Sıkıntı Ölçeği (K10) (Hooper, 2009; Skowron and Schmitt, 2003; Kessler ve ark., 2003) sunulmuştur. Hipotezleri test etmek için iki değişkenli korelasyonlar, hiyerarşik regresyon ve moderasyon analizi yürütülmüştür. Moderasyon modeli, benliğin ayrımlaşmasının ebeveynleşmeden algılanan fayda ile psikolojik sıkıntı arasındaki ilişkide düzenleyici etkisi olduğunu göstermiştir. Daha yüksek ayrımlaşma seviyeleri, ebeveynlik deneyiminden algılanan faydalar ile psikolojik sıkıntı arasındaki negatif ilişkiyi güçlendirmektedir. Bununla birlikte, benliğin ayrımlaşmasının ebeveyn odaklı ebeveynleşme ve kardeş odaklı ebeveynleşme ile etkileşimi, psikolojik sıkıntıyı yordamada istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Bu bulgular, farklı ayrımlaşma düzeylerinin ebeveynleşme ile etkileşiminin psikolojik sıkıntı üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığını göstermektedir. Bulgular, önceki literatür ışığında klinik çıkarımlar, sınırlılıklar ve gelecekteki araştırmalar açısından tartışılmıştır.