Food as medicine : the healing power of sugar in ottoman medical manuscripts during the 14th and 15th centuries

Abstract

This thesis intends to explore how people perceived intertwined relationships between food and health in the Ottoman Empire during the early modern era with a particular focus on sugar. Sugarcane which originated from Southeast Asia reached the eastern Mediterranean region in the 7th century. Produced in a long and arduous process, sugar obtained from sugar cane became an object of desire and a status indicator in medieval Arab, European and Ottoman worlds. Sugar was used for multiple practical purposes, including medicinal use. The thesis explores the role of sugar in the Ottoman health system within the framework of humoral theory by examining four Ottoman medical manuscripts from the 14th and 15th centuries. According to the medical manuscripts sugar was considered hot and moist. Different types of sugar such as white sugar, solid white sugar (tabarzad) was used to expel phlegm from the body and to relieve cough. There are also sweets in which it is recommended to use sugar for its benefits. The thesis findings show that being a rare and valuable commodity sugar besides its cultural and symbolic meanings, played an essential role as a medicine in the Ottoman health system based on humoral theory. Moreover, the information obtained from the Ottoman medical manuscripts coincides with the use of sugar in the European medical understanding of the period.Bu tez, şekere odaklanarak, erken modern çağda Osmanlı İmparatorluğu'nda insanların gıda ve sağlık arasındaki iç içe geçmiş ilişkileri nasıl algıladıklarını keşfetmeyi amaçlamaktadır. Güneydoğu Asya'dan gelen şeker kamışı, 7. yüzyılda Doğu Akdeniz bölgesine ulaştı. Uzun ve meşakkatli bir süreçte üretilen şeker kamışından elde edilen şeker, ortaçağ Arap, Avrupa ve Osmanlı dünyasında bir arzu nesnesi ve statü göstergesi haline geldi. Şeker, tıbbi kullanım da dahil olmak üzere birçok pratik amaç için kullanıldı. Bu tez, 14. ve 15. yüzyıllara ait dört Osmanlı tıp yazmasını inceleyerek, humoral teori çerçevesinde şekerin Osmanlı sağlık sistemindeki rolünü araştırıyor. Tıp yazmalarına göre şeker sıcak ve nemlidir. Beyaz şeker, katı beyaz şeker (tabarzad) gibi farklı şeker türleri balgamı vücuttan atmak ve öksürüğü gidermek için kullanılır. Ayrıca faydaları için şeker kullanılması tavsiye edilen tatlılar da vardır. Şeker, hastalıkları iyileştirmek ve sağlığı dengelemek için kullanılıyordu. Hastanın mizacına göre şeker veya bal ile tarif hazırlanabilir. Tez bulguları, kültürel ve sembolik anlamlarının yanı sıra ender ve değerli bir meta olan şekerin hümoral teoriye dayalı Osmanlı sağlık sisteminde bir ilaç olarak önemli bir rol oynadığını gösteriyor. Şekeri tıbbi amaçlar için etkili bir şekilde kullanılıyordu. Ayrıca Osmanlı tıp yazmalarından elde edilen bilgiler, dönemin Avrupa tıp anlayışında şeker kullanımı ile örtüşmektedir.