Publication: Analyzing perceptions of pediatric children in the context of place attachment regarding their inpatient rooms
Institution Authors
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Type
Master's thesis
Access
info:eu-repo/semantics/restrictedAccess
Publication Status
Unpublished
Abstract
The thesis investigates inpatient rooms of healthcare settings in the context of place attachment regarding children whose intention to change the interior architecture of the inpatient room is linked to their tendency to place attachment. The aim of the study is to determine children's place attachment modalities in the inpatient rooms where they are actually hospitalized and the cognitive maps of their inpatient rooms where they would like to be hospitalized through the categorizations clarified in the methodology of the research. The research is conducted through four hypothesizes. It is hypothesized in this research that, (1) the frequency of place attachment modalities of 'self-identity', 'privacy', 'social affiliation', and 'technological tendency' is correlated with the 'gender' of children for the occupied actual situation of their inpatient rooms. (2) the frequency of place attachment modalities of 'self-identity', 'privacy', 'social affiliation', and 'technological tendency' is correlated with the 'age range' of children for the occupied actual situation of their inpatient rooms. (3) the frequency of place attachment modalities of 'self-identity', 'privacy', 'social affiliation', and 'technological tendency' is correlated with the 'gender' of children for the imagined situation of their inpatient rooms. (4) the frequency of place attachment modalities of 'self-identity', 'privacy', 'social affiliation', and 'technological tendency' is correlated with the 'age range' of children for the imagined situation of their inpatient rooms. In the case vise, the sampling group is selected as 7-14 years old children staying more than five days in inpatient rooms of the hospital located in İstanbul. Within the framework of the case study, first, the place attachment frequency of inpatient children during their stay in their inpatient rooms and the place attachment modalities of children are revealed according to the children's gender and age range (Occupied Actual Situation). Secondly, children are requested to draw the inpatient room where they would like to stay during their treatment time while they are hospitalized (Imagined Situation). For both situations, place attachment modalities are categorized according to four different spatial tendencies of children which are arisen depending on their (1) self-identity, (2) occurred because of the need for privacy, improvement of (3) social affiliation (Chawla, 1992), and (4) technological tendency which is added to the scope of the research in accordance with the obtained datasets resulted from the observations and cognitive maps during the case study. Both two phases are analyzed in SPSS through Mann-Whitney U Tests as the nonparametric version of the T-test, to find possible correlations between the independent and dependent variables. Through the results of the first phase (occupied actual situation), the place attachment items for the modality of self-identity are most frequently observed in the inpatient rooms of the children with the dominancy of female participants and 7-11 years old participants. All items related to the place attachment modality of social affiliation are conducted by participants 7-11 years old whose frequency of place attachment modality of technological tendency is more than 12-14 years old participants' frequency. Through the results of correlations of gender and the frequencies of place attachment modalities, it is revelaled that there are not any significant correlations between the variables. Through the results of correlations of the participant's age range and frequencies of place attachment modalities, it is revelated that there are not any significant correlations between the variables except the items of the place attachment modality of technological tendency which can be interpreted as 'almost significant'. Upon this result, it can be deduced that children aged 12-14 years old utilize items of technological tendency the more compared to the children 7-11 years old. Through the results of the second phase (imagined situation), the place attachment modality of social affiliation is most frequently observed in the drawings of children. Besides, the frequencies of the place attachment modalities of self-identity and privacy are similar for both genders. There is an evident dominance of male participants through the frequency of the items of place attachment modality of technological tendency. The frequencies of the drawn items related to the place attachment modalities of privacy and technological tendency are observable for the age range of 12-14 years old when compared with the age range of 7-11 years old. Through the results of the participant's gender and the frequencies of place attachment modalities, it is revelated that there are not any significant correlations between the variables for the imagined situation. Besides, through the results of the correlations of participants' age range and the frequency of place attachment modalities, it is revealed that there are not any significant correlations between the variables for the imagined situation. Regarding future studies, obtained results of this research showed that the flexibility of the interior design of the inpatient rooms which may provide possible opportunities for the needs of children's place attachment related to their gender and age range can be enhanced. With this flexibility which is related to the content of children's need for self-identity, privacy, social affiliation, and technological tendency, the opportunities for personalization of the inpatient room environments can be provided to children. This situation may lead the further interiors of inpatient rooms to be designed through a more child-centered approach.
Bu tez, iç mimarisini değiştirme niyetleri, mekansal bağlanma eğilimleriyle bağdaştırılmış çocukların, sağlık yapılarındaki yatan hasta odalarını, mekansal bağlılık bağlamında incelemektedir. Bu tezin amacı, çocukların kullanılan gerçek durumdaki yatan hasta odalarında ve tedavi görmek istedikleri yatan hasta odalarına ilişkin hazırladıkları bilişsel haritalarındaki mekansal bağlılık şekillerini, metodolojide açıklandığı şekliyle sınıflandırmaktır. Tez dört hipotez doğrultusunda ortaya konulmuştur. Bu tezde hipotez olarak varsayılmıştır ki: (1) yatan hasta odalarının kullanılan mevcut durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların cinsiyeti ile bağlantılıdır, (2) yatan hasta odalarının kullanılan mevcut durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların yaş aralığı ile bağlantılıdır, (3) yatan hasta odalarının hayal edilen durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların cinsiyeti ile bağlantılıdır, (4) yatan hasta odalarının hayal edilen durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların yaş aralığı ile bağlantılıdır. Alan çalışması kapsamında, İstanbul'daki özel hastanenin hasta odalarında beş günden fazla kalan, 7-14 yaş arasındaki çocuklar örneklem grubu olarak seçilmiştir. Bu alan çalışmasının çerçevesinde, öncelikle hasta yatan çocukların odada kaldığı süre içindeki mekansal bağlanma sıklıkları ve mekansal bağlanma şekilleri, çocukların cinsiyet ve yaş aralığına göre ortaya çıkarılmıştır (Kullanılan Mevcut Durum). İkinci olarak, çocuklardan tedavi süreçleri boyunca kalmayı arzu edecekleri yatan hasta odasını çizmeleri istenmiştir (Hayal Edilen Durum). Her iki durum için de, mekansal bağlanma şekilleri, çocuklarda ortaya çıkmasının bağlı olduğu dörk farklı mekansal eğilime göre kategorize edilmiştir (1) öz kimlik, (2) mahremiyet ihtiyacıyla meydana gelen, (3) sosyal bağlanmayı geliştiren (Chawla, 1992) ve araştırma sırasındaki gözlem ve bilişsel haritalardan elde edilen sonuçlanmış veri setleriyle ilişkili olarak araştırmanın kapsamına eklenen (4) teknolojik eğilim. Her iki faz, bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki olası korelasyonları bulabilmek için T-testin parametrik olmayan versiyonu olan Mann-Whitnet U Tests ile SPSS'te analiz edilmiştir. İlk aşamanın (kullanılan mevcut durum) sonuçları doğrultusunda, öz kimlik öğeleri çocuk odalarında en sıklıkla görülen mekansal bağlılık şekli olarak, kız katılımcıların ve 7-12 yaş aralığındaki katılımcıların baskınlığı doğrultusunda gözlemlenmiştir. Ortaya konulan mekansal bağlanma şekli olan sosyal bağlanma öğelerinin hepsini 7-11 yaş arası çocuklar ortaya koymuştur ve bu yaş grubu çocukların mekansal bağlanma şekli olarak teknolojik eğilim öğelerini 12-14 yaş arası çocuklardan daha fazla sıklıkla tercih ettikleri gözlemlenmiştir. Cinsiyet ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında, her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Yaş aralığı ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında teknolojik eğilim dışında her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Katılımcıların yaş aralığı ve teknolojik eğilim sıklığı arasındaki korelasyon 'neredeyse anlamlı' olarak değerlendirilebilir. Bu sonuca göre, 12-14 yaş aralığındaki çocukların, hasta yatan odalarındaki mekansal bağlılık şekli olarak teknolojik eğilim öğelerini, 7-11 yaş aralığındaki çocuklara göre daha fazla tercih ettikleri sonucununa varılabilir. İkinci aşamanın (hayal edilen durum) sonuçları doğrultusunda, sosyal bağlanma öğeleri çocukların çizdikleri resimlerde en sıklıkla görülen mekansal bağlılık şekli olarak gözlemlenmiştir. Bunun yanı sıra, mekansal baklanma şekli olarak öz kimlik ve mahremiyet öğelerinin sıklığı her iki cinsiyet için benzerdir. Mekansal bağlanma şekli olarak teknolojik eğilim öğelerinin sıklığında erkek katılımcıların baskınlığı söz konusudur. 7-12 yaş aralığındaki katılımcıların mekansal bağlanma yöntemi olarak mahremiyet ve teknolojik eğilim öğelerini kullanma sıklıkları, 7-11 yaş aralığındaki katılımcılara oranla dikkat çekicidir. Hayal edilen durumun değişkenleri olan cinsiyet ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında, her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Bunun yanında, hayal edilen durumunun değişkenleri olan yaş aralığı ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Gelecekteki çalışmalara ilişkin olarak, bu tezden elde edilen sonuçlar göstermiştir ki, çocukların cinsiyet ve yaş aralığına bağlı mekansal bağlılık ihtiyaçlarını sağlayan iç mimari tasarımın esnekliği geliştirilebilir. Çocukların öz kimlik, mahremiyet, sosyal bağlanma ve teknolojik eğilimlerine ilişkin ihtiyaçları kapsamında sunulabilecek bu esneklikle birlikte, çocuklara kendi hasta odalarını kişiselleştirebilme olanakları sağlanabilir. Bu durum da, gelecekteki yatan hasta odalarının daha çocuk-merkezli yaklaşımla tasarlanmasına öncülük edebilir.
Bu tez, iç mimarisini değiştirme niyetleri, mekansal bağlanma eğilimleriyle bağdaştırılmış çocukların, sağlık yapılarındaki yatan hasta odalarını, mekansal bağlılık bağlamında incelemektedir. Bu tezin amacı, çocukların kullanılan gerçek durumdaki yatan hasta odalarında ve tedavi görmek istedikleri yatan hasta odalarına ilişkin hazırladıkları bilişsel haritalarındaki mekansal bağlılık şekillerini, metodolojide açıklandığı şekliyle sınıflandırmaktır. Tez dört hipotez doğrultusunda ortaya konulmuştur. Bu tezde hipotez olarak varsayılmıştır ki: (1) yatan hasta odalarının kullanılan mevcut durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların cinsiyeti ile bağlantılıdır, (2) yatan hasta odalarının kullanılan mevcut durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların yaş aralığı ile bağlantılıdır, (3) yatan hasta odalarının hayal edilen durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların cinsiyeti ile bağlantılıdır, (4) yatan hasta odalarının hayal edilen durumunda, mekansal bağlanma şekilleri olan 'öz kimlik', 'mahremiyet, 'sosyal bağlanma' ve 'teknolojik eğilim' in sıklığı, çocukların yaş aralığı ile bağlantılıdır. Alan çalışması kapsamında, İstanbul'daki özel hastanenin hasta odalarında beş günden fazla kalan, 7-14 yaş arasındaki çocuklar örneklem grubu olarak seçilmiştir. Bu alan çalışmasının çerçevesinde, öncelikle hasta yatan çocukların odada kaldığı süre içindeki mekansal bağlanma sıklıkları ve mekansal bağlanma şekilleri, çocukların cinsiyet ve yaş aralığına göre ortaya çıkarılmıştır (Kullanılan Mevcut Durum). İkinci olarak, çocuklardan tedavi süreçleri boyunca kalmayı arzu edecekleri yatan hasta odasını çizmeleri istenmiştir (Hayal Edilen Durum). Her iki durum için de, mekansal bağlanma şekilleri, çocuklarda ortaya çıkmasının bağlı olduğu dörk farklı mekansal eğilime göre kategorize edilmiştir (1) öz kimlik, (2) mahremiyet ihtiyacıyla meydana gelen, (3) sosyal bağlanmayı geliştiren (Chawla, 1992) ve araştırma sırasındaki gözlem ve bilişsel haritalardan elde edilen sonuçlanmış veri setleriyle ilişkili olarak araştırmanın kapsamına eklenen (4) teknolojik eğilim. Her iki faz, bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki olası korelasyonları bulabilmek için T-testin parametrik olmayan versiyonu olan Mann-Whitnet U Tests ile SPSS'te analiz edilmiştir. İlk aşamanın (kullanılan mevcut durum) sonuçları doğrultusunda, öz kimlik öğeleri çocuk odalarında en sıklıkla görülen mekansal bağlılık şekli olarak, kız katılımcıların ve 7-12 yaş aralığındaki katılımcıların baskınlığı doğrultusunda gözlemlenmiştir. Ortaya konulan mekansal bağlanma şekli olan sosyal bağlanma öğelerinin hepsini 7-11 yaş arası çocuklar ortaya koymuştur ve bu yaş grubu çocukların mekansal bağlanma şekli olarak teknolojik eğilim öğelerini 12-14 yaş arası çocuklardan daha fazla sıklıkla tercih ettikleri gözlemlenmiştir. Cinsiyet ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında, her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Yaş aralığı ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında teknolojik eğilim dışında her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Katılımcıların yaş aralığı ve teknolojik eğilim sıklığı arasındaki korelasyon 'neredeyse anlamlı' olarak değerlendirilebilir. Bu sonuca göre, 12-14 yaş aralığındaki çocukların, hasta yatan odalarındaki mekansal bağlılık şekli olarak teknolojik eğilim öğelerini, 7-11 yaş aralığındaki çocuklara göre daha fazla tercih ettikleri sonucununa varılabilir. İkinci aşamanın (hayal edilen durum) sonuçları doğrultusunda, sosyal bağlanma öğeleri çocukların çizdikleri resimlerde en sıklıkla görülen mekansal bağlılık şekli olarak gözlemlenmiştir. Bunun yanı sıra, mekansal baklanma şekli olarak öz kimlik ve mahremiyet öğelerinin sıklığı her iki cinsiyet için benzerdir. Mekansal bağlanma şekli olarak teknolojik eğilim öğelerinin sıklığında erkek katılımcıların baskınlığı söz konusudur. 7-12 yaş aralığındaki katılımcıların mekansal bağlanma yöntemi olarak mahremiyet ve teknolojik eğilim öğelerini kullanma sıklıkları, 7-11 yaş aralığındaki katılımcılara oranla dikkat çekicidir. Hayal edilen durumun değişkenleri olan cinsiyet ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında, her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Bunun yanında, hayal edilen durumunun değişkenleri olan yaş aralığı ve mekansal bağlanma şekillerinin korelasyonlarında her hangi bir anlamlılık gözlemlenmemiştir. Gelecekteki çalışmalara ilişkin olarak, bu tezden elde edilen sonuçlar göstermiştir ki, çocukların cinsiyet ve yaş aralığına bağlı mekansal bağlılık ihtiyaçlarını sağlayan iç mimari tasarımın esnekliği geliştirilebilir. Çocukların öz kimlik, mahremiyet, sosyal bağlanma ve teknolojik eğilimlerine ilişkin ihtiyaçları kapsamında sunulabilecek bu esneklikle birlikte, çocuklara kendi hasta odalarını kişiselleştirebilme olanakları sağlanabilir. Bu durum da, gelecekteki yatan hasta odalarının daha çocuk-merkezli yaklaşımla tasarlanmasına öncülük edebilir.