Examining the role of interparental relationship quality and parents' emotion regulation on child's emotion regulation during COVID-19 pandemic period

Abstract

The COVID-19 pandemic has been a stressful situation with a variety of repercussions on family systems such as economic changes, fear of disease, or social isolation. In a time when so many various stressful events arise, it is crucial to investigate how parents and children regulate their emotions since it might be more challenging for parents and children to manage tough emotions like stress and anxiety during this time. In the family, each part dependent on each other as systems as well as they are independent. In this regard, the interparental relationship is just as crucial to children's ability to control emotions as their parents. Due to the potential for both dependent and independent influences on each member of the family, it is critical to study emotion regulation during COVID-19 within the family systems of the parents, children, and interparental relationship. The aim of the current study is to investigate the relationship among parent emotion regulation, interparental relationship quality, and child emotion regulation in the COVID-19 pandemic. Also, this study attempted to examine the indirect role of maternal emotion regulation in the association between interparental relationship quality and the emotion regulation of children. Also, child age, child gender and family SES were used as control variables. The data was obtained from mothers. The sample consisted of 204 mothers who have 2- to -6 years old children (M: 3.84, SD: 1.34; 55.2% boys, 44.8% girls). The data collection tools were as follows: the Dyadic Adjustment Scale (DAS; Spanier, 1976), the Emotion Regulation Questionnaire (ERQ; Gross & John, 2003), the Emotion Regulation Checklist (ERC; Shields & Cicchetti, 1999), and the COVID-19 Perceived Stress Scale (Acar et al., 2020). Two separate hierarchical regression analyses were conducted for child emotion regulation and child lability. Results showed that mothers' expressive suppression and interparental relationship consensus predicted the child lability. Also, emotion regulation was predicted by mothers' expressive suppression, but none of the interparental relationship quality dimensions. Moreover, the mediation analysis revealed that of interparental relationship quality did not predict child emotion regulation through maternal emotion regulation. This study highlights the importance of the influences of interparental relationship and mothers' emotion regulation on the child's emotion regulation.

COVID-19 salgını, aile sistemi üzerinde ekonomik değişiklikler, hastalık korkusu, sosyal izolasyon, gibi çeşitli yan etkileri olan stresli bir süreç olmuştur. Çeşitli birçok stresli olayların ortaya çıktığı bu dönemde, çocukların ve ailelerin stres ve endişe gibi ağır duyguları düzenlemesinin zor olmasından dolayı, ailelerin ve çocukların duygularını nasıl düzenledikleri ayrıca önem arz etmektedir. Ailedeki her sistem birbirine bağımlı olduğu gibi aynı zamanda birbirinden bağımsızdır. Bu bağlamda, ebeveynler arası ilişki niteliği de çocuğun duygu regülasyonu üzerinde ebeveynin kendisi kadar önemli olabilir. Her bir aile üyesi birbiri ile hem bağlı hem de birbirinden bağımsızdır. Birbirlerine olan bu potansiyel etkilerinden dolayı, COVID-19 salgını boyunca aile sistemindeki ebeveynlerin ve çocukların duygu düzenlemesini ve ebeveynler arasındaki ilişkinin niteliğini çalışmak oldukça kritiktir. Bu çalışmanın amacı, COVID-19 salgınında ebeveynlerin duygu regülasyonu, ebeveynler arası ilişki kalitesi ve çocuk duygu regülasyonu arasındaki ilişkiyi incelemektir. Ayrıca, ebeveynler arası ilişki kalitesi ve çocukların duygu regülasyonunun arasındaki ilişkide annenin duygu düzenlemesinin dolaylı rolünü incelemeye çalışmaktadır. Ayrıca çocuk yaşı, cinsiyeti ve aile sosyoekonomik düzeyi kontrol değişkenleri olarak kullanılmıştır. Veriler annelerden alınmıştır. Örneklem 2-6 yaş arası çocuklara (ortalama yaş: 3.84, SS: 1.34; 55.2% oğlan çocukları, 44.8% kız çocukları) sahip 204 anneden alınmıştır. Veri toplama araçları şu şekildedir: Çift Uyum Ölçeği (ÇUÖ; Spanier, 1976), Duygu Düzenleme Ölçeği (DDÖ; Gross & John, 2003), Duygu Düzenleme Becerileri Ölçeği (DDBÖ; Shields & Cicchetti, 1999), ve Algılanan COVID-19 Stresi Ölçeği (Acar et al., 2020). Çocukların duygu düzenlemesi ve duygusal değişkenlik/olumsuzluk alt ölçekleri için iki ayrı hiyerarşik regresyon analizi yürütülmüştür. Sonuçlar, annenin duygu ifadesinin bastırılması ve ebeveynler arası ilişkinin niteliğinin çocuğun duygusal değişkenliğini istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yordadığını göstermektedir. Ayrıca, annenin duygu ifadesinin bastırılması çocuğun duygu regülasyonunu anlamlı olarak yordamaktadır; ancak, ebeveynler arası ilişkilerin niteliğinin hiçbir alt boyutunun çocuk duygu regülasyonunu yormadığı görülmüştür. Üstelik, aracı değişken analizinin ortaya çıkardığı üzere ebeveynler arası ilişkinin niteliği, çocuğun duygu regülasyonunu annenin duygu regülasyonu üzerinden yordamamaktadır. Bu çalışma ebeveynler arası ilişkinin ve annelerin duygu regülasyonunun çocuğun duygu regülasyonu üzerindeki etkilerinin önemini vurgular niteliktedir.